Een educatief koekje

Het jaar 2022 heeft De boom met de bittere bladeren veel gebracht. Maar één konijn is nog niet uit de hogehoed gesprongen. Een fragment uit de roman is opgenomen in een leerwerkboek van de Vlaamse uitgever Pelckmans.

Campus 4 Nederlands concreet heet het leerwerkboek. Het is een imposant boek van 464 pagina’s. Wanneer ik het over de post ontvang, denk ik in eerste instantie aan een ouderwetse telefoongids.

Maar ouderwets is het allerminst. De papieren versie wordt aangevuld met een digitale leeromgeving. Voor een taalliefhebber is het net een koekjesfabriek. De inhoud: vijf grote trommels gevuld met de heerlijkste taalkoekjes.

Het fragment uit mijn boek zit in trommel twee. Natuurlijk blader ik daar gelijk naartoe. Onder het kopje ‘boekwijzer’ zijn maar liefst zes pagina’s aan De boom met de bittere bladeren gewijd.

De eerste opdracht gaat over de flaptekst. Vier vragen kunnen de leerlingen hierover beantwoorden. Ze richten zich zowel op de inhoud van de tekst als op hun persoonlijke beleving.

De andere vier opdrachten gaan over het tekstfragment. Pelckmans heeft gekozen voor de eerste vijf bladzijden van het boek. Voor de digitale leeromgeving is dit fragment ook ingesproken.

Om de vragen hierover te verlevendigen, wordt er verwezen naar een recensie, foto’s (zoek de klamboe), een blog over het woord muzungu en een tekening.

Die tekening is mijn favoriet. Een scène uit je boek zo tot leven te zien komen, is bijzonder. Ik heb hem meteen naar Rwanda geappt. Aimée en ik zijn het erover eens: de tekenaar heeft zich goed in de Rwandese setting verdiept.

Het blauwe dak van de markthal, de mensen, de vulkaan, de sfeer… allemaal raak. Alleen de passagier op de motortaxi mist een helm en Maridadi’s haar is te lang. Maar bij dat laatste kan de illustrator zijn misleid door de cover.

Aan mijn plezier doet het in elk geval niets af. Ik geniet van dit educatieve koekje. Nu zou ik best willen weten of het ook bij de Vlaamse leerlingen in de smaak valt.