‘Hé, daar heb ik vroeger veel van de wereld van opgestoken!’ Mijn buurman, die met zijn zoontje op de gang een Suske en Wiske zit te lezen, kijkt me glazig aan.
‘Echt? Dat zijn toch allemaal fantasieverhalen?’ Aarzelend schud ik mijn hoofd. In mijn herinnering gaan Suske en Wiske naar allerlei landen. ‘Wacht,’ zeg ik, ‘op de kast heb ik er nog een paar liggen.’
Met een stapeltje oude strips loop ik terug naar buurman Matthijs. En verdraaid: van de negen Suske en Wiske’s uit mijn nostalgische collectie, spelen zich zes af in verre landen.
In Turkije (Jeromba de Griek), Tibet (De Brullende Berg), de Afrikaanse kolonie “Dongo” (De Vliegende Aap), Libanon (Sjeik El Rojenbiet), Filippijnen en Hong Kong (De Sissende Sampan) en Nepal (De Parel in de Lotusbloem).
Matthijs is overtuigd. ‘Willen jullie ze lezen?’ vraag ik als ik de ogen van zijn zoontje Julian zie glimmen. Dat hoef ik geen twee keer te vragen. De strips wisselen tijdelijk van huis.
‘Misschien gaat Julian later ook reizen,’ zegt mijn buurman als hij ze een maand later terug brengt. Aangespoord door deze opmerking, blader ik de strips nog eens door.
In de Afrikaanse kolonie “Dongo”,[1] worden de hoofdpersonen in een ketel boven het vuur gekookt door pikzwarte mensen met reusachtige lippen. Ze dansen om de kookpot en zwaaien met speren, messen en knotsen. Dit kan nu echt niet meer; strip nummer 87 moet lang geleden zijn gemaakt.
Strip nummer 214, De Parel in de Lotusbloem, lijkt de toets des tijds beter te kunnen doorstaan. Op het voorblad staat een citaat van Kalu Rinpoche[2], en in het verhaal speelt de Dalai Lama een rol.
Als kind keek ik niet met zulke ogen. De strips prikkelden alleen mijn nieuwsgierigheid naar de wereld. Het is vast niet voor niks dat ik uit de honderden Suske en Wiske’s voornamelijk die uit verre landen heb bewaard.
Wat mijn buurjongen zal kiezen, weet ik niet. Een beetje nieuwsgierig ben ik wel. Zal hij over pakweg vijfendertig jaar ook zijn selectie Suske en Wiske’s herontdekken? En welk patroon zal hij dan zien?
Leuke invalshoek. Verdraaid moet met een d. Je wordt steeds beter en meer los van Rwanda.
LikeLike
Verdraaid, jullie hebben gelijk! Verdraaid moet met een D. Dank voor alle oplettende lezers 🙂
LikeLike
Superleuk stukje Ruth!
LikeLike
Ik ga toch ’s kijken welke Suske en Wiske’s bij mij in de boekenkast liggen!
LikeLike
Leuk en inspirerend, Kuifje appte me net ,”en ik dan?”. Ik heb gezegd dat ik het je door zou geven. O jee, nu bellen Bassie en Adriaan ook al, aaaah, ik neem gewoon niet op paul
LikeLike