Rwanda & voetbal

Een inkijkje in een andere cultuur, dat is mijn drijfveer om verhalen te schrijven. Via personages een indruk krijgen hoe het is om ergens anders te leven. In Rwanda, in het geval van De Boom met de Bittere Bladeren. Maar om dat inkijkje te geven, moest ik onderzoek doen. Veel onderzoek.

Welke ingangen had ik? Aimée natuurlijk. De vier keer dat ik bij haar in Rwanda was geweest, waren een bron van inspiratie. Terug in Nederland speelde Aimée voor hulplijn. Elke vraag die me te binnen schoot, beantwoordde ze trouw via WhatsApp.

Naast Aimée waren er meer bronnen, ontdekte ik al snel. In totaal raadpleegde ik elf Rwanda-experts, vijfentwintig boeken (van wetenschap en journalistiek tot fictie) en zes films / documentaires. Als slagroom op de taart ik nam deel aan drie bijeenkomsten.

Een van mijn favorieten was de documentaire FC Rwanda[1]. Sophie Kwizera[2] tipte me daarvoor naar aanleiding van de voetbalscène in mijn verhaal. Onderwerp is de competitie tussen twee aartsrivalen: legerclub APR en Rayon Sports, de club van het volk. Op subtiele wijze illustreert deze documentaire de impact van de genocide.

Maar daar wil Rwanda zich juist los(ser) van maken, blijkt uit het sponsorcontract dat ze kort geleden met Arsenal hebben afgesloten[3]. In juni was het volop in het nieuws: Rwanda sponsort de Britse voetbalclub voor 45 miljoen. Visit Rwanda, komt er op de shirts van Arsenal te staan. Het land wil nu eens positief in beeld komen, in plaats van alleen geassocieerd te worden met genocide.

Daar kan ik inkomen. Gelukkig doet De Boom met de Bittere Bladeren meer dan refereren naar deze zwarte periode in de Rwandese geschiedenis. Het is ook een ode aan mijn liefde voor dit land. Visit Rwanda, zou ik zeggen, in elk geval in deze roman. En als je de smaak te pakken hebt, daarna in het echt.

[1] https://www.2doc.nl/documentaires/series/2doc/2014/april/fc-rwanda.html

[2] Zie volgend blog.

[3] http://nos.nl/l/2235916