‘Are you a writer or an illustrator?’ De derde keer dat iemand me dat vraagt, begin ik spontaan te grinniken. Nooit eerder ben ik in een gezelschap geweest waar je geplaatst wordt op basis van dat onderscheid.
Het is mei 2017. Ik ben op de Europese conferentie van de SCBWI.[1] Ruim tachtig deelnemers uit Nederland, België, Luxemburg, Frankrijk, Duitsland en Oostenrijk hebben zich verzameld in een oud kasteel vlakbij Brussel. Het thema is pens, pencils & partnerships. Op het programma staan workshops, key-note speeches, paneldiscussies, netwerkgroepen, prijsuitreikingen en meer. Niet alleen met SCBWI leden, ook met invloedrijke agenten en uitgevers.[2]
Na zo lang solo te hebben gewerkt, geeft het een kick om plotseling omringd te zijn door soortgenoten. Als ik de openingsvraag beantwoord met ‘eh… ik probeer een roman te schrijven,’ word ik meteen gecorrigeerd. ‘Je bent een schrijver, alleen je bent nog niet uitgegeven.’ Ik knik aarzelend. Ja, een schrijver dus.
Mijn verhaal over Rwanda resoneert vrijwel onmiddellijk. Sneller dan onder mijn soortgenoten in Nederland, lijkt het. Misschien komt het omdat in deze internationale omgeving de blik meer naar buiten is gericht. De SCWBI leden zien zowel het belang als de complexiteit van het onderwerp dat mij te pakken heeft.
Gretig zuig ik deze nieuwe wereld in me op. Ik raak in gesprek met andere schrijvers, illustratoren, agenten en uitgevers uit Europa en de Verenigde Staten. Ik leer een perfect pitch te maken, contact te leggen met mijn hoofdpersoon, de relaties tussen mijn personages te versterken, hoe een agent werkt, waar uitgevers op selecteren, welke illustratoren en schrijvers in de prijzen zijn gevallen en waarom.
Als ik aan het eind van het weekeind verzadigd op een bankje neerplof, komt er een vrouw naast me zitten.
‘Are you a writer or an illustrator?’ vraagt ze.
‘A writer,’ antwoord ik zonder aarzelen.
Ze glimlacht. ‘You look like one.’
Waaraan kan je het verschil zien? Wat mij betreft is je uiterlijk op beiden toepasbaar!
LikeLike
Leuk ik heb je stukje over “Pens Pencils and
Partnerships” gedeeld op Twitter
Groet, Marianne Reerink
LikeLike