Bij de drukker (1)

“WILCO, BOEKEN EN TIJDSCHRIFTEN,” staat er boven de ingang. Ik ben in Amersfoort op een industrieterrein. Normaal gesproken komt Lemniscaat hier alleen voor de eerste druk van een prentenboek. Maar als de auteur dat wil, maken ze graag een uitzondering.

De medewerker Productie van Lemniscaat vangt me op bij de voordeur. Ik ben razend nieuwsgierig als hij me de drukkerij in leidt. Na de redactie, bureauredactie en promotie, is nu het drukproces aan de beurt.

We lopen de trap op. Boven zijn diverse kantoorruimtes. Hier worden de orders ontvangen en voorbereid, legt mijn gids uit. Hij is een van de drie vormgevers van Lemniscaat. Naast vormgeving, zijn ze ook verantwoordelijk voor drukwerkinkoop en begeleiding.

Thuis had ik de boeken van Lemniscaat er nog even op nageslagen. Druk & bindwerk, staat er in het colofon. Ik weet inmiddels dat drukwerk bestaat uit het binnenwerk (de tekst), de buitenkant en – zo die er zijn – de illustraties. Bij het binden worden die samengevoegd tot een boek.

Vandaag mag ik het drukken van de cover van mijn boek live meemaken. En dat gaat precies op tijd. Met een dampende kop koffie in mijn hand, haast ik me achter mijn gids aan naar beneden.

We komen in een soort loods. Een aantal ruimtes zijn gevuld met machines die door voornamelijk mannen worden bediend. De machines rammelen, ruisen en ratelen. Daar tussendoor worden ladingen papier op steekkarretjes heen en weer gereden.

Mijn cover is al in de maak. Ik zie hem op een gladde tafel liggen en op een groot computerscherm. De machine ernaast braakt onophoudelijk nieuwe exemplaren uit. Een medewerker vist er telkens eentje uit. Als die niet goed is, kan hij de machine bijstellen.

Boven het lawaai uit geeft hij uitleg. Er zijn vier basiskleuren: geel, rood, blauw en zwart.[1] Daarmee kan je alle kleuren mengen. Mijn cover wordt gedrukt op hagelwit papier. Er zit een chemische stof in waardoor het gaat glanzen.

Het drukken gaat razendsnel. Deze machine haalt wel 20.000 afdrukken per uur, zegt de medewerker trots. Nu maken ze prints voor mijn stofomslag[2] en hardcover. Wanneer hij zijn vinger over de cover haalt, loopt de kleur uit. De verf was blijkbaar nog nat.

Hij kiest een mooi exemplaar uit de stapel en geeft die aan mij. Als een trofee houd ik hem vast. Voor het eerst kan ik De boom met de bittere bladeren aanraken. Zo dicht ben ik nog nooit bij mijn boek geweest.

[1] Ze noemen dit bij de drukker: yellow, magenta, cyaan en black.

[2] Dit is de papieren omslag van het boek. Op de binnenflappen staat iets over de schrijver en een leesfragment.