Terug naar de basis

Klamboe, malariapillen, zonnebril, cadeautjes… Je raadt het al: ik ga naar Rwanda! Na vier jaar met mijn hoofd in dit land te hebben vertoefd, leek het me tijd om eens fysiek een kijkje te gaan nemen. Met mijn voeten in de Afrikaanse aarde, zogezegd.

Het belangrijkste van deze reis is het weerzien met mijn vriendin Aimée. De laatste keer dat ik haar opzocht, was ik me aan het voorbereiden op mijn roman. Haar dochtertje was toen zeven. Ze vroeg om verhalenboekjes in het Engels.

Nu is het meisje elf. Op de foto’s ziet ze er al uit als een echte puber. Ze heeft om parfum gevraagd, en een gitaar waarvan ze denkt dat ik die bezit. Waarschijnlijk doordat ze me op een opname heeft horen piano spelen.

Ik ben benieuwd hoe het voelt om weer in Rwanda te zijn. Kan ik mijn verhaal voor me zien? Of is het (op sommige punten) los gezongen van de inspiratiebron? Helemaal samenvallen met de omgeving is onmogelijk – het speelt immers elf jaar geleden – maar afgezien daarvan…

En als ik er dan toch ben, kan ik me ook wel in een paar dingen verdiepen. In de genocidenherdenkingsplaatsen bijvoorbeeld, de internaten en uitgaansmogelijkheden voor jongeren in Kigali. Ik heb een heel lijstje, geïnspireerd op eerdere gesprekken met uitgever.[1]

Na de kerst komt ook nog een Nederlandse vriendin. Voor haar is het de eerste keer in Rwanda. Interessant detail is dat ik de Nederlandse studente in mijn roman heb gebaseerd op haar actieve, nieuwsgierige levenshouding.

Al met al genoeg ingrediënten voor een bijzondere reis. Half januari kom ik terug. Waarschijnlijk vol nieuwe indrukken en verhalen…

[1] Zie laatste twee blogs.