Stel je voor: je zit in 3 vwo. Je doet eindexamen, gaat studeren, vindt een baan, reist naar verre landen, laat je inspireren, schrijft een roman voor Young Adult. En met dat boek ga je terug naar je oude middelbare school…
Met dit verhaal opende ik mijn presentatie voor 3 vwo op het Isendoorn College in Warnsveld. Want dat is precies wat er met mij is gebeurd. Ongeveer dertig jaar geleden zat ik op deze school in deze klas. En ik had geen idee wat ik wilde worden.
‘Als er iemand een dromer was, dan was jij het wel,’ zei mijn oude docent geschiedenis die nog steeds bevlogen op het Isendoorn lesgeeft. Hij was degene die hier De boom met de bittere bladeren introduceerde, waarna de bal is gaan rollen.
Twee klassensets heeft de school aangeschaft. De zestig exemplaren bevinden zich in een modern ingerichte mediatheek. ‘O, ben jij die van het boek!’ roept de medewerkster als ik daar een kijkje ga nemen. De boeken zijn keurig geplastificeerd en hebben een barcode.
De 3 vwo-leerlingen hebben De boom met de bittere bladeren al voor het vak Nederlands gelezen. Bovendien hebben ze een opdracht uit de lessuggesties van Lemniscaat gemaakt.[1] Goed voorbereid, zou je zeggen, maar de kloof tussen Nederland en Afrika blijft groot.
‘De meeste mensen in Afrika hebben geen wasmachines’ hoor ik mezelf zeggen, ‘en ook geen afwasmachines.’ Ik wijs op het digibord naar de foto van een stenen rand. Op die plek achter het huis zitten mensen vaak tijdens de (af)was.
De klas luistert aandachtig. Ik vertel over koningskoeien die zoveel waard zijn als een auto. Over waarom ik in Rwanda nooit de berggorilla’s heb bezocht en pas tijdens mijn laatste bezoek de genocide herdenkingsplaatsen. De beelden en verhalen zijn niet willekeurig. Ze vormden de inspiratiebron voor mijn roman.
Mijn Spotify wedstrijd blijkt een lekker toetje. De leerlingen zien vlot hoe de nummers verwijzen naar het verhaal, en ze raden ze (na één keer luisteren) bijna allemaal goed. Drie-twee,’ zegt de docent Nederlands die de stand tussen de groepen heeft bijgehouden. Ik grijns tevreden. ‘Een applausje voor jullie zelf.’
Mijn eerste presentatie voor Nederlands zit erop. Hopelijk volgen er na de zomer meer scholen. Misschien gaat het Isendoorn College het boek dan ook inzetten bij aardrijkskunde, geschiedenis en wereldburgerschap. Maar eerst is het vakantie. Voor de leerlingen én voor mij.
Na een lange reis ben ik teruggekomen waar ik begon. De cirkel is rond.
Ruth Erica Schrijft 
Leuk dat je even terug was op het oude nest.
Salutations amicales
LikeLike
Geweldig Ruth, terug naar je oude school om je prachtige boek te introduceren, te presenteren. Hopelijk gaan ze erop meerdere niveaus mee aan de slag! Het boek is het waard.
Groetjes, Marianne R.
LikeLike
Een nieuw boek dat je naar je begin terugbrengt als schrijfster en dromende leerlinge. Het verhaal van mijn vriendin-zusje Ruth Jansen. Heel indrukwekkend en lief. hoe vertel je op een nieuwe manier oude, bekende en vreselijke verhalen? Lees maar! Gefeliciteerd lieve Ruth!!! het geeft me een idee om op een toekomstige workshop aan leerlingen van de middelbare school, ze mijn werk op een andere manier te presenteren. Prachtig en gaaf! dat middelbare scholen je boek als lesmateriaal zullen integreren in hun programma-s. Hier is een universum aan werk voor je! met een beetje jaloezie en admiración lees ik je verhaal. liefs aan je ouders. Saludos Cordiales, Jacqueline Castro Ravelo Chile
LikeLike
Leuk om te zien dat de leerlingen allemaal in de luisterhouding zitten. Ondersteboven van Afrika.
LikeLike
Leuk Ruth! En wie weet zit er zo maar weer een nieuwe schrijver/-fster in een van de klassen!
LikeLike